नेता मा चेतना भय

रोडमा कार्यकर्ता उभ्यौदैमा देश बिकाशको परिबर्तन हुदैन ,देश लाइ क्रान्ति होइन बिकाशको खाचो छ /समय सापेक्षक चल्नु सकेन भने हामी र हाम्रो देश असफल दिशामा दौडिने पक्का छ / देश ले एक स्थिर सुशासन खोजेको छ / जनतालाई भेडा सम्झेर प्रयोग गरि रहेने हो भने एक दिन तानाशाही ले जन्म लिने छ / दल हरु को सदबुद्धि छ भने हजारौ कार्यकर्ता रत्नपार्क र टुडिखेल मा मास उतार्नु को सट्टा , सडक निर्मार्ण , हाईड्रो पावर निर्मार्ण , साबर्जनिक सरसफाई, बाताबरनीय रोक थामको लागि बिरुवा रोपन ,आदि ईत्यादी तिर श्रममा लगाउने हो भने त्यो दल लाई बहुमत ले जिताउने छ / किनकि हाम्रो खाचो नै त्यहि हो / जनतालाई कुर्ची र सस्तो नारा होइन , स्वास्थ्य ,शिक्षा ,सुरक्षित आवासको साथै देशको बिकाशको खाचो छ / हाम्रो मुलुक भौगालिक जटीलता भए पनि बिकाशका सम्भाबना बोकेका अनेकौ प्रकृति सम्पदाहरु परिश्रमको पसिना कुर्दै छ / देशले सहिद अब मागेको छैन न त रगत नै मागेको छ केवल पसिना /सत्ता लुप्सालाई नै सधै जोडेर राजनीति गर्ने हो भने अहिल्यको नेताहरुलाई ईतिहासले कहिल्य माफी दिने छैन / बिगतका बाह्र बर्ष ससस्त्र युद्धलाई फर्केर हेर्न हो भने देशले के पायो ?त्यसको मूल्याकन कसैले गर्ने सक्दैन / तेती को बलिदान बिकाशमा खर्चने थियो भने आज टुकी को भर पर्नु पर्दैन थियो /न त १६ हजार जनताको रगत ले यो माटो भिजाउनु पर्थ्यो / अझै पनि समय छ बिगतलाई भुलेर देशको लागि सोच्ने हो भने जुन सुकै दल होस् आर्थिक क्रान्तिको थालनी गर्नु पर्छ त्यो नै जनताको प्रिय दल हुने छ / जति नै देश भक्त को गाथा गाए पनि आखिरपेट ले खान माग्छ नै / भोको पेट यहाँ कसैको ताकत हुदैन लड्नलाई / जनता सबल भए देश तेसै सबल हुने छ / सम्रद्दी नेपाल हेर्ने हरेक नेपाली को चाहना छ त्यसको लागि जनता पसिना बगाउनु पनि तत्पर छ भने दल हरु सधै किन आपसी खिचतानी मा अल्झी रहन्छ / नारा जुलुस को त्यो हुल जसले बिकाशको मूल खोताल्न को लागि प्रयोग गर्छ त्यहि नेपाली जनता को मन मा एक स्थायी रुपमा प्रिय बनि रही रहन्छ /